تغییرکاربری دو کلاس دارویی برای معالجه ی دیابت نوع 1

26مه 2020 - محققان پژوهشگاه علوم زیستی ایندیانا(IBRI) ، و مرکز تحقیقات دیابت دانشگاه آزاد بروکسل (ULB)، دو کلاس از ترکیبات دارویی را شناسایی کردند که از بسیاری از اثرات اینترفرون آلفا (IFNα) بر سلول های بتا انسانی، جلوگیری می کنند. این تحقیقات راه را برای آزمایشات بالینی بالقوه بمنظور درمان دیابت نوع 1 (T1D) در آینده هموار می کند.

دکتر Decio Eizirik، مدیر علمی مرکز دیابتو IBRI  استاد مرکز تحقیقات دیابت ULB و دکتر Maikel Colli، محقق مرکز تحقیقات دیابتULB ، از یک رویکرد خلاقانه ی "multi-omics" شامل تکنیک های ژنومیک، ترانسکریپتوماتیک(رونویسی) و پروتئومیک بهمراه ابزارهای پیشرفته بیوانفورماتیک استفاده کردند تا تغییرات اولیه ای که در سلولهای بتا انسانی در معرض اینترفرون آلفا رخ می دهد را آنالیز کنند.

دکتر Eizirik گفت: این یک نمونه ی زیبا از همکاری های بین المللی و تحقیقات کاربردی است که توسط دانشمندان IBRI و ULB هدایت شد. در واقع ، این کار با استفاده از فناوریهای پیچیده ی omics و بیوانفورماتیک شروع و با شناسایی دو دارو که ممکن است روزی برای درمان زودهنگام T1D تغییر کاربری داده شوند، به پایان رسید.

دیابت نوع 1(T1D) ، یک بیماری خود ایمنی مزمن است که منجر به از بین رفتن سلول های بتا( تولید کننده انسولین) می شود. مراحل اولیه ی بیماری شامل ترشح موضعی واسطه های پیش التهابی (سیتوکین ها) در سطح جزایر لوزالمعده است. یکی از این واسطه ها، IFNα است. در راستای این موضوع، جزایر لوزالمعده به دست آمده از اهدا کنندگان زنده که اخیرا T1D در آنها آغاز شده بود، افزایش قابل توجهی را در بیان ژن های تحریک شده توسط IFNα، نشان داد، در حالی که مهار سیگنالینگIFNα ، مانع از پیشرفت T1D در مدل های حیوانی شد. در حال حاضر هیچ درمانی مؤثری برای جلوگیری از T1D وجود ندارد.

پرفسور Sanjoy Dutta، معاون تحقیقات بنیاد تحقیقات دیابت جوانان(JDRF)، گفت: مأموریت JDRF درمان، معالجه و جلوگیری از T1D است. برای این منظور، باید مسیرهای بیولوژیکی کلیدی دخیل در فرآیندهای بیماری T1D را شناسایی و تأیید کنیم. کار دکتر ایزیریک توجیهی عالی برای IFNα به عنوان یک عامل کمک کننده در ایجاد و پیشرفت T1D، است و مهمتر از همه، در این تحقیق دو نامزد دارویی شناسایی گردید که براساس یافته ها، باید برای افراد در معرض خطر یا مبتلا به T1D مفید باشند. ما مشتاقانه منتظر آزمایشات بالینی چنین داروهایی بر روی افراد مبتلا بهT1D هستیم.

این مطالعه، که اخیراً درNature Communications منتشر شده است، یک رویکرد یکپارچه در استفاده از چندینفناوری پیچیده omics است، که چشم اندازی از پاسخ های ایجاد شده بواسطه ی  اینترفرونآلفا در سلولهای بتای لوزالمعده ی انسان را مشخص می کند. تغییرات ناشی ازIFNα ، مشابه با مشاهدات دانشمندان در سلولهای بتای به دست آمده از بیماران مبتلا بهT1D بود .IFNα تغییرات سریعی را در کروماتین (پروتئین پیچیده همراه DNA در هسته) ایجاد می کند. این تغییرات احتمالاً برای فعال کردن بیان ژن برای مقابله با عفونتهای موضعی ویروسی مورد نیاز است اما ممکن است در ایجاد خود ایمنی وT1D در افرادی با استعداد ژنتیکی نقش داشته باشد.

علاوه بر این، هنگامی که سلولهای بتا در معرض IFNα قرار می گیرند، این سلولها بیان پروتئین های مهار کننده ی سیستم ایمنی، مانندPDL1 وHLA-E را افزایش می دهند که ممکن است به کاهش و / یا تأخیر در حمله خود ایمنی کمک کند. این یافته ی آخر ممکن است توضیح دهد که چرا ایمونوتراپی های سرطان با استفاده از مسدود کننده هایPDL1 ، باعث T1D در برخی بیماران می شود.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2020-05-drug-classes-re-purposed-diabetes-treatment.html